5) انسان حیوان ناطق (مَنتوی ما):

در یک تقسیم بندی کلی موجودات به سه دسته تقسیم می شوند:

1- جمادات (سنگ و چوپ)

2- نباتات (درختان و گیاهان)

3- حیوانات (سایر جانداران)

انسان هم یک حیوان است ، اما حیوانی ناطق .البته ناطق نه اینکه فقط می تواند صحبت کند یعنی اینکه دارای شعور و درک است و قوه تمیز در او وجود دارد . خوب را از بد تشخیص می دهد .البته حیوانات هم این اوصاف را دارا می باشند.مثلاً اوصاف انسانی مانند خشم و غضب و شفقّت در حیوانات نیز هست و هر حیوانی نسبت به فرزندش شفقّت دارد و انسان نیز همین گونه رفتار می کند. یعنی هر چه برای وجودش خوب است جذب کرده و هرچه بد است دفع می کند .منتها خداوند در انسان اضافه بر آن خصلت نیروی دیگری آفریده که بتواند این اوصاف را  کنترل کرده و این قبیل خصوصیات را  به موقع خودش به کار بندد و آن نیروی اخلاق ، تفکر وتعقل است.

 انسان مجموعه ای از صفات سایر حیوانات را  در خود دارد . مثلاً در حیوانات : شیر مظهر قدرت و صراحت ، روباه مظهر حیله گری و مکر ، سگ مهر باوفایی ، میمون مظهر بازی گوشی ،دُرنا مظهر بلند پروازی و ... . که همه این صفت ها در انسان وجود دارد به علاوه صفات فرشتگان . اینکه فرموده اند انسان هم صفت فرشته دارد و هم صفت حیوانیت به این موضوع اشاره دارد که انسان دارای عقل و شهوت است که گاهی با اختیار خودش از فرشته بالاتر و گاهی از آن پست تر می شود.البته در هر کسی  یا درهر موقعیتی می تواند یک یا چند صفت جلوه کند و مابقی صفات خاموش باشند.

مثلاً اگر در یک زمین زراعی مقداری بذر بپاشید آن بذری که موقعیت زمین و ترکیب زمین ، مساعد با آن است رشد کرده و بذر های دیگر رشد نمی کنند.حال آنکه در این زمین ها همه بذر ها وجود دارد و در انسان نیز همه این بذر ها وجود دارد .  به طور مثال شیر شجاعت دارد و اگر غذایی پیدا نکند به هر سویی حمله کرده و احتیاج خود را بر آورده می کند.و روباه نیز  با حیله گری به هر صورتی که باشد برای خود راهی پیدا می کند تا به خواسته خود برسد.همین حالات نیز  در انسان هست .

برای حیوان روزه گرفتن معنی ندارد جز اینکه وقتی مریض باشد خود تشخیص می دهد چه بخورد و چه نخورد ولی نه اینکه غذا بخواهد ، گرسنه هم باشد ، خوردن غذا هم به او ضرر نزند ولی چیزی نخورد.اما برای انسان روزه گرفتن تشریع شده است و برای اینکه قوه تعقّل او تقویت شود ، قوه تعقّل به او می گوید این غذا است و بسیار لذیذ تو هم نیز گرسنه هستی ولی نباید بخوری .این قوه تفکر و تعقّل در انسان است .در این جا هر کسی نتیجه افکار خودش است ، علم و تفکر گذشته را در حال حاضر می سازد و آینده را می بیند و در آن پای می گذارد.

 مواردی که در قسمت قبلی ذکر شد در انسان دارای  مراحلی به صورت زیر می باشد:

الف) نفس اَمّاره (نیروی خفته حیوانی)

ب) نفس لوّامه (مرکز بارِقه های روحی ، پرهیزکاری)

پ) نفس ناطقه با متفکّره (انتخاب بهترین مسیر برای غلبه بر نیروهای نفسانی)

ت) نفس عاقله یا ملهمه (جایگاه عقل پیشرفته)

ث) نفس مطمئنه (اطمینان از خویشتن)

ج) نفس راضیه (رضایت کامل انسان از خدا)

چ) نفس مَرضیه (رضایت کامل خدا از انسان)

مرحله مَنتوی ما:

تکنیک های مَنتوی ما بر دونوع زیر می باشند:

1- تکنیک های جوششی:

درون مایه و تروشات درونی شخص است.

2- تکنیک های کوششی:

مربط به علم و آگاهی فرد از فنون و استفاده بهینه از آن در شرایط مختلف است.

نظرات شما عزیزان:

alireza

ساعت13:06---12 اسفند 1392

[وب سایت]

وبلاگ خیلی خوبی داری به منم سر بزن

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: